Żyj własnym życiem
Aby żyć własnym życiem musisz nauczyć się rozpoznawać, czy to co odczuwasz jest Twoje i czy tego na pewno chcesz.
Bardzo często tylko wydaje Ci się, że żyjesz własnym życiem, ale tak naprawdę robisz to, czego chcą dla Ciebie inni: np. kończysz studia, bo marzyli o nich Twoi rodzice, przyjmujesz stanowisko kierownicze, bo jest prestiżowe w oczach innych, ubierasz się zgodnie ze standardami, jakie wyznacza dane środowisko, rezygnujesz ze swoich przyjemności, bo hobby Twoich dzieci jest ważniejsze, sprzątasz, gdy mają przyjść goście, bo wstyd to, albo wstyd tamto i inne be, ble, ble…
I zazwyczaj nawet wydaje Ci się, że sama sobie wybrałaś taką drogę, że tego chcesz, ale….
Czy nie pojawia Ci się czasami myśl: „Dlaczego? Po co? Już mam dość!”
Ja, na przykład, przez pierwszych 10 lat mojego małżeństwa nie gotowałam zup – nie umiałam, bo nie chciałam umieć, albo po prostu mi się nie chciało. Niby taka bzdura, ale wzbudzało to zażenowanie wielu osób i było tematem niemiłych komentarzy za moimi plecami.
Czy masz prawo żyć własnym życiem, czyli robić co chcesz? Tak, masz.
Choć oczywiście Twoja wolność jest w pewien sposób ograniczona, chociażby przez normy etyczne.
Czy masz siłę i odwagę robić to, co chcesz?
I tu odpowiedź nie jest już tak oczywista.
Wynika to z wielu czynników wewnętrznych oraz zewnętrznych. Aby je mieć, trzeba się przede wszystkim przygotować. Osoby żyjące własnym życiem biorą pełną odpowiedzialność za swoje myśli i emocje. Potrafią nazywać to, co się w nich dzieje i mają świadomość, że ich reakcje są ich reakcjami i czego one są wynikiem. Nie przenoszą one „winy” za swoje uczucia na innych – umieją je uzasadnić i wyrazić swoje potrzeby. Rozwijanie umiejętności identyfikacji swoich wewnętrznych stanów i procesów to pierwszy krok do wejścia na drogę rozwoju osobistego, która prowadzi do odkrywania autentyczności każdej kobiety.